Inspirerende wandelpaden

Verwonderd en geïnspireerd sla ik het boek dicht. Even staar ik nietsziend voor mij uit. Dat wandelpaden verhalen kunnen vertellen. Wonderlijk en volstrekt logisch tegelijkertijd. Veel van mijn verhalen ontstaan als ik aan de wandel ben. Een flard van een zin dwarrelt voorbij, als een herfstblad dat van de boom afvalt. Aan mij de keuze om de zin te vangen of verder te laten dwarrelen. Als zo verhalen ontstaan, dan heeft het pad zelf vast ook een verhaal. Of meer.

Belevenissen

De verhalen die Brigitte Ars in haar boek Het wilde vrouwenpad beschrijft, zijn haar belevenissen tijdens het wandelen van paden die bekende en minder bekende vrouwen in het verleden liepen. Zo wandelt ze in Zweden in en om Vimmerby heen, het dorp van Astrid Lindgren en dwaalt ze door het Engelse Yorkshire, de leefomgeving van Emily Brontë. Ook duikt ze in de geschiedenis van de Griekse godinnen tijdens een wandeling door Athene en loopt ze een deel van de Hexenstieg in Duitsland.

Wilde wandelpaden

Brigitte wandelt niet alleen langs de paden, ze duikt in de geschiedenis van deze en nog veel meer vrouwen. Terwijl ze wandelt laat ze de omgeving het verhaal vertellen van krachtige, moedige en zelfstandige vrouwen die vele hindernissen moesten nemen om te kunnen schrijven.

Dat hier enige wildheid voor nodig was, verbaast me niet. Vrouwen hoorden zich stil en ongezien op de achtergrond te houden, zeker niet prachtige verhalen en gedichten te schrijven. Menig vrouwelijke auteur publiceerde daarom onder een mannelijk pseudoniem. Ik kan het niet bewijzen, maar ik vermoed dat er best veel boeken zijn die we aan een mannelijk auteur toeschrijven, die feitelijk door een vrouw geschreven zijn.

Natuurlijke verbinding

In haar boek brengt Brigitte Ars de schrijfsters én hun verhalen tot leven. De wandelpaden geven een boeiende extra dimensie aan deze vrouwen. Een krachtige verbinding voelen met de natuur is een feminiene eigenschap, een verbinding die veel vrouwen toch net iets makkelijker afgaat dan mannen. Alhoewel er ook genoeg bekende mannen zijn die de wandelschoenen aantrokken ter ontspanning en inspiratie. Bijvoorbeeld de Duitse dichter en filosoof Nietzsche.

Inspirerend

Dat zovele vrouwelijke auteurs zich door hun wandelpaden lieten inspireren, is voor mij een extra reden om geregeld de wandelschoenen aan te blijven trekken. Met enige jaloezie denk ik aan Virginia Woolf en Nan Shepherd die zich lieten inspireren door de wilde Engelse natuur. Daar kan mijn dagelijkse wandelpad door het Hoevelakense bos niet aan tippen, hoe mooi en inspirerend het bos in al zijn eenvoud ook is.

Inhaalslag?

Om mij heen zie ik veel vrouwen die het avontuur aangaan om een boek te publiceren, daar hoor ik zelf ook bij. De vraag die in mij opborrelt terwijl ik Het Wilde Vrouwenpad lees, is of we bezig zijn met een inhaalslag. Dat er de afgelopen eeuwen zoveel vrouwenverhalen niet zijn verteld. Verhalen die trappelend van ongeduld om aandacht roepen. Ze willen gehoord én gelezen worden.

Hoe fijn dat we in een tijd leven, waarin een boek schrijven en publiceren een stuk makkelijker is. Voor mij is dit een goede stimulans om te blijven schrijven. Of het nu in de vorm van een blog, een bericht op een sociaal medium of als boek is, dat maakt niet uit. Laat de verhalen maar komen.

Hartelijke groet, Nicole