Tevreden je doel stellen
Je hebt vast ook wel geleerd hoe goed het is om een doel te hebben. Zet een stip op de horizon: daar wil je naar toe. Een richting die je houvast geeft. Net als een navigatiesysteem je naar je bestemming leidt: Je voert de coördinaten in op je TomTom en hoeft verder alleen maar de route te volgen. Hoe fijn.
Wat brengt het doel stellen je?
Alleen legt dit uitreiken naar de toekomst wel steeds de nadruk op een gebrek. Je bent niet compleet zolang je dat doel niet bereikt hebt. Dit gebrek kan dusdanig aan je gaan knagen, dat het halen van je doel een grote urgentie krijgt. Met als gevolg dat jij continu aan staat. Wil je een moment rust nemen, geeft je TomTom jou alweer de volgende aanwijzingen. En hop, daar ga je weer. Want pas als je doel bereikt is, is het goed en kan je rusten.
Doel bereikt en dan?
Maar wat doe je als je eenmaal je doel bereikt hebt? Achterover leunen, bijkomen van je harde werken en genieten van waar je bent? Ha, nee, natuurlijk niet. Dan komt er een nieuw doel om de hoek kijken. Meestal een logisch gevolg van wat je net hebt bereikt. En voor je er erg in hebt, heb je de nieuwe coördinaten ingevoerd en ben je weer op weg.
Waarom zo gejaagd?
Op zich heb ik niets tegen doelen stellen. Een doel geeft je richting. En zit er een deadline aan verbonden, is het kader helemaal duidelijk. Het is vooral die gejaagdheid, het springen van doel naar doel waar ik moeite mee heb. Een doel hebben is een doel op zich geworden. In feite ben je nooit tevreden.
Ontevreden
Daar komt natuurlijk ook die gejaagdheid vandaan. Je wil juist wel tevreden zijn. En hoe eerder jij bij je doel bent, des te sneller kan jij tot rust komen. Zo praat je de druk en de gejaagdheid voor jezelf goed. Helaas leven wij in een maatschappij waar ‘sneller’ en ‘beter’ de maat zijn. Dat voel je als jij op je eindpunt terecht bent gekomen. “Leuk. Goed dat het gelukt is. Maar dat kan beter.” Of “Geslaagd. Wat ga je nu doen?”
Eeuwige onrust
In feite ben je een buitenbeentje als je niet doelgericht bezig bent. Als je even niets doet. Misschien kan dat nog net als je op vakantie bent, alhoewel je meewarig aangekeken wordt als je zegt dat je niets hebt gedaan. Je moet toch op zijn minst op een spectaculaire locatie zijn geweest. Niets doen staat gelijk aan saai.
Terwijl juist dat niets doen, noem het gerust lummelen, heel erg nodig is om echt te ontspannen. Het is een staat van zijn die je helpt alle opgekropte spanning los te laten. Zodat je uitgerust aan een nieuw project kan beginnen.
Vier een feestje
Een eerste stap die je kan zetten om een gedegen pauze tussen twee doelen in te lassen, is het behalen van je doel te vieren. Het is gelukt. Je hebt het gedaan. Daar mag je echt wel even bij stil staan. Geniet van dit moment en neem daar goed de tijd voor. Op jouw manier.
Laat je niet omverblazen door gedachten als dat het beter had gekund of wat je dan nu gaat doen. Dat is voor later. Nu ben je blij en geniet je.
Vanuit die tevredenheid kan je dan langzaamaan om je heen gaan kijken wat je vervolgstap is. Of er überhaupt een nieuwe stap nodig is. Want iets nieuws hoeft geen verbetering te betekenen. Lummelen kan ook heel goed een doel zijn.
Hartelijke groet, Nicole
PS Heb je moeite met het ‘doen’ loslaten? Het zou goed kunnen dat er in de onderstroom iets zit wat jou in de actiestand houdt. Wil je hier helderheid in, neem gerust contact met mij om te bespreken of en hoe ik jou hierin kan begeleiden.
PPS Kijk ook eens op AndersTijd voor andere blogs van mij.
