Tegen de stroom in
“Zo ken ik je helemaal niet.” Mijn vader kijkt mij verward aan. Ik voel hoe hij mij met zijn blik terug in mijn oude rol wil trekken: de hem bekende rol van zijn kleine meisje, de dochter van 40 jaar geleden. Alleen staat er nu een volwassen vrouw bij hem in de kamer. ‘Blijven ademen’ zeg ik in stilte tegen mijzelf. ‘Blijf rustig en herhaal de argumenten.’
Nog regelmatig denk ik terug aan dit moment, ondertussen alweer zo’n 7 jaar geleden. Voor mij een behoorlijk cruciaal moment waarin ik tegen de stroom in ging. Ik gehoorzaamde namelijk niet meer aan de wens van mijn ouders. Ik vond dat het echt tijd was voor mijn moeder om naar een verpleeghuis te gaan. Hoezeer zij beiden ook vonden dat het ‘nog wel goed ging’. Dat dit niet zo was, was overduidelijk. Alleen wilden zij dat zelf niet zien.
Die stroom waar ik tegenin ging was heel erg sterk. Had al ruim 50 jaar ervaring opgedaan. Daarnaast kwam er ook een andere overtuiging om de hoek kijken: ‘je hoort je ouders niet tegen te spreken’.
Stroom onder de oppervlakte
Er zijn best veel van dit soort overtuigingen die in ons dagelijkse gedrag meespelen. Overtuigingen, meningen die zelden tot nooit worden uitgesproken, maar wel een grote invloed uitoefenen. Ik noemde al die van je ouders niet tegen mogen spreken. Misschien ken je deze ook: ‘een meisje/vrouw hoort niet boos te zijn’. En wat denk je van deze: ‘Als je geen carrière maakt, hoor je er niet bij.’ Of ‘als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje’.
Deze, en nog heel veel meer overtuigingen, zwemmen onder de oppervlakte mee. Ik zie het beeld nu voor me van iemand in een bootje op een rivier. Je bent lekker aan het roeien. Plots blijft je roeispaan even steken. Je kijkt verbaasd naar het water, ziet niets, haalt je schouders op en je roeit door. Ondertussen heeft die overtuiging alleen wel plaats genomen op jouw roeispaan en neemt een deel van het roeien (jouw handelen) over. Dat merk je aan het feit dat je meer je best moet doen, harder aan de riemen moet trekken. En dat ze je, hoe graag je ook een bepaalde kant op wil, een andere kant op roeien en jij dus niet komt waar jij wil zijn.
Klik hier om uw eigen tekst toe te voegen
Hoe krijg je vat op die onderstroom?
Dat wat zich onder de oppervlakte bevindt, noemen we ook wel ‘de onderstroom’. Zolang dat lekker met jou mee stroomt is er niets aan de hand. Je zit in een lekkere flow. Tot je merkt dat er een ‘moeten’ in je handelen is geslopen. Of dat je steeds in een bepaald, niet gewenst, gedrag vervalt of wordt getrokken, zoals in het voorbeeld waar ik dit blog mee begon.
Je hiervan bewust worden is de eerste stap. Wat daarna vaak gebeurt is dat we tegen die stroom in willen roeien. Ontzettend vermoeiend. Feitelijk niet te doen. Die onderstroom is namelijk heel erg sterk. En koppig.
Een stap die wel werkt, na het bewust worden, is die onderstroom erkennen. Ook al kan je er geen woorden aan geven, geef het een liefdevol hallo. Alleen die erkenning al geeft rust en vaak ook helderheid.
Disloyaal zijn
Vanuit die rust kan je de volgende stap zetten. Een stap die je echt helpt om sterk te blijven staan en je eigen beweging door te zetten (dus lekker tegen de stroom in te roeien). Die stap is disloyaal zijn zonder afstand te nemen van de overtuiging of in het geval van mijn voorbeeld, de familie. Ja, je bent dus niet loyaal aan hoe het tot dan toe is gegaan. Hoe iedereen tot nu toe heeft gehandeld. Alleen betekent dat niet dat je met jouw andere handelswijze afstand neemt van je familie. Integendeel. Daar hoor je onlosmakelijk bij. Én je gaat je eigen weg, neemt je eigen beslissingen, die goed zijn voor jou. Je bent jezelf.
Hartelijke groet, Nicole
PS Merk je dat je ook tegen iets in die onderstroom aanloopt en kom je er zelf niet uit, neem dan gerust contact met mij op, mail nicole@nicoleklip.nl.
PPS Afbeelding van OpenClipArt-Vectors via Pixabay.