Speelruimte
“Ik wil daar weg. Het is er zo saai. Iedereen is altijd heel serieus met het werk bezig.” Johan kijkt mij met een blik van afgrijzen aan. Het is overduidelijk, hij wil een andere baan. Toch zit er meer achter dan alleen dat hij toe is aan een nieuwe uitdaging. Een belangrijk deel van hem wil aandacht. En, meer dan aandacht nog, speelruimte. Ik noem dit deel je innerlijke jongetje.
Beweging
Je jongetje representeert je levenslust. Hij is de motor die jou aan de gang houdt. Zonder brandstof slaat die motor af. Verveling en afstomping staan op de loer, klaar om het roer van je leven over te nemen. Van nature wil de mens beweging. Nieuwe dingen leren en avonturen beleven. Zaak dus om in beweging te blijven.
Serieuze zaken
Johans opmerking over de serieusheid op kantoor maakt iets in mij wakker. Het doet mij denken aan wat een manager een keer tegen mij zei: ‘Lachen doe je maar in je eigen tijd.’ Bizar genoeg stond ik net op dat moment met een collega iets zakelijks te bespreken. Het was een enorm grappige collega. En ik lach graag. Dus was het een heel vrolijk overleg. De resultaat gedreven manager kon deze vrolijke boel overduidelijk niet waarderen.
Die manager is niet de enige die zo in het werkleven staat. Geen wonder dat iedereen zo uitkijkt naar vakantie. Dan zit je tenminste niet meer vast in het serieuze stramien waar elk vrolijk initiatief met de grond gelijk wordt gemaakt.
Waar heb je zin in?
Voor ik zelf vastgehaakt blijf aan het serieuze werk, ga ik snel verder naar het verlangend uitkijken naar de vakantie. Vooral de zomervakantie. Doe je ogen maar eens dicht en denk aan zomer en vakantie. De zon schijnt. Iedereen is vrolijk. Je bent op een mooie plek in de natuur. Misschien ben je er al wel eens geweest. Toch is het anders. Het voelt als een ontdekkingsreis. Je hebt alle ruimte om te doen wat je wilt. Waar heb je zin in? Zie jezelf dat nu doen. Kleur helemaal jouw speelruimte in.
Tijd om te spelen
Voor je jongetje is dit een fijn beeld. Geen grenzen. Lak aan iedereen. Gewoon je eigen gang gaan. Dat is ook waarom vakantie zo ontzettend aantrekkelijk is. Dan heb je tijd om te spelen. Tegelijkertijd is het jammer dat we deze energie alleen in de vakanties aanspreken. Ook, en misschien zelfs wel juist, op de werkvloer geeft die speelse energie ruimte. Die speelruimte zorgt ervoor dat je enthousiast bent en vooral ook blijft. Ruimte en spelen stimuleren je creativiteit en lol in wat je doet kan nooit kwaad. Quote mij gerust als een manager het tegendeel beweert.
Creëer je eigen speelruimte
Precies hierom onderzoek ik samen met Johan hoe hij zijn werk anders in kan richten. Hij heeft overduidelijk behoefte aan veel meer speelruimte. Om te voorkomen dat hij in een nieuwe baan in hetzelfde patroon stapt, spreek ik zijn creativiteit aan om speelse elementen aan zijn huidige werk toe te voegen. Er zijn best wel aspecten van zijn huidige werk die hij leuk vindt. Als hij daar meer aandacht aan besteedt, verdwijnt de saaiheid naar de achtergrond. Nu we daar zo over praten, bedenkt hij dat hij al een tijd een opleiding wil volgen. Dat zal hem ook helpen om een nieuwe baan te vinden die goed bij hem past. Ik zie zijn ogen stralen als hij mij hierover vertelt. Zijn jongetje is terug. Die heeft op zich niets tegen het werk, als hij maar de ruimte krijgt om te spelen.
Hoe is dit voor jou?
Die ruimte krijgt je jongetje als je op vakantie bent. Maar hij wil het hele jaar door lekker kunnen bewegen. Ik nodig je dan ook graag uit om voor jezelf na te gaan hoeveel speelruimte jij op je werk hebt en hoeveel je nodig hebt om jouw motor gaande te houden. Als jouw jongetje genoeg ruimte heeft om te spelen, ga jij elke dag met een glimlach naar je werk.
Hartelijke groet, Nicole
PS Wil je meer te weten komen over je jongetje (en de rest van de familie), deze zomer vind je mij natuurlijk weer bij VakantieAnders. In de week van 27 juli en 3 augustus vind je mij in Drenthe. Klik hier voor alle info en om je aan te melden. Tot dan!
PPS Dit blog is eerder verschenen in het Anders Magazine nr 18. Klik hier om deze gratis te downloaden.
