Ik ben een pruttelpotje
Oosterbeek. Een vrijdagmiddag in oktober 2023. In bibliotheek De Klipper zitten 6 schrijvers geconcentreerd de opdracht van schrijfcoach Yoeke uit te werken. Ik ben een van die schrijvers.
Mijn innerlijke criticus Truus
Met dat ik iedereen in het zaaltje geïnspireerd zie schrijven, blokkeer ik helemaal. In gedachten spreek ik mijzelf moed in. ‘Oké, terug naar het begin. Eerst wat steekwoorden. Van daaruit gewoon schrijven.’ Nou, laat dat gewoon maar weg. De eerste zin kras ik gelijk weer door. Duidelijk een actie van Truus, mijn innerlijke criticus. Alleen is die nu nog niet aan de beurt. ‘Lieve Truus, jij mag straks. Dit is de eerste fase. Ongelimiteerd, grenzeloos schrijven. Die eerste zinnen halen we straks wel weg. Ik heb ze nu nodig om op gang te komen.’
Mager resultaat
Dat helpt. Helaas is een paar zinnen later de tijd alweer voorbij. Resultaat: twee zinnen die ermee door kunnen. Alleen willen deze het liefst terug de pen inkruipen als ik de oorstrelende stukjes van mijn medecursisten hoor. Truus fluistert in mijn oor ‘streep ze maar door. Baggerzinnen’. Ik pareer haar pijnlijke woorden: ‘Mijn schrijftempo ligt een stuk lager. Net als een diesel heb ik tijd nodig om op stoom te komen.’
Een paar dagen later
Thuis. Een paar dagen later. Ik werk mijn aantekeningen van de schrijfles uit. In een paar minuten veranderen de twee zinnen naar een prima stukje. Verbaasd kijk ik naar de tekst die ik nu in een heerlijke flow heb geschreven. Gelijk komt Truus naast mij zitten. ‘Nou, er mag nog wel wat aan verbeterd worden.’ ‘Klopt’, glimlach ik. ‘En daar heb ik jou voor. In de tweede schrijffase gaan we samen de tekst aanscherpen en mooi maken.’
Ik ben een pruttelpotje
Het zou mij nu toch niet meer mogen verbazen. Ik weet hoe ik werk. Mijn notitieboekje staat vol met korte zinnen die bij mij opkomen als ik wandel of fiets, en zeker ook tijdens sessies met klanten. Meestal inspireert een van de zinnen mij om deze uit te werken tot een volwaardig blog.
Enkele zinnen staan maandenlang in dat notitieboekje. Zoals deze: ‘ik ben een pruttelpotje’. Dat was namelijk mijn conclusie tijdens de hierboven beschreven schrijfmiddag in Oosterbeek. Net als stoofvlees een paar uur moet pruttelen om goed mals te worden, heeft een onderwerp bij mij tijd nodig om te rijpen. In dit geval dus een paar maanden.
In je eigen tempo
Misschien herken jij dit wel. Het werk dat je oplevert is helemaal prima, net als dat van je collega’s. Het duurt alleen wat langer. Best lastig in een tijd waarin snel de dienst uit lijkt te maken. Lijkt. Want snelheid is zeker niet altijd een garantie voor kwaliteit. Onze taal is doorspekt met uitdrukkingen als ‘komt tijd, komt raad’, ‘wat in het vat zit, verzuurt niet’ en ‘Rome is niet in 1 dag gebouwd’. Deze herinneren je eraan, dat iets best wel wat langer mag duren. Dus pruttel door in geheel jouw eigen tempo.
Hartelijke groet, Nicole
PS De training die ik heb gevolgd is van Yoeke Nagel. Heb je interesse, verwijs ik je graag naar haar website.
PPS Afbeelding gemaakt in Canva. Foto van Pixabay (Clker-Free-Vector-Images)
