Een fantasievol innerlijk jongetje
Op een warme herfstmiddag zit ik op een bankje in het centrum van Baarn. Achter mij hoor ik een vrouw informeren naar de prijs van de rozen. Het antwoord van de bloemenkraamverkoopster hoor ik niet, wel loopt even later een wat oudere vrouw met een grote bos rozen voor mij langs. Op weg naar een vriendin die ziek thuis zit. Voor de derde keer al dit jaar. Die bos vrolijkt haar vast op. Ze is te slap om de bos zelf in een vaas te zitten, maar de bloemenbos kopende vriendin doet dit met alle liefde voor haar. Net als dat ze een lekker bakkie thee zet. Ze geniet ervan om haar vriendin die het geregeld zo zwaar heeft vandaag eens lekker te verwennen.
Opdracht voor je innerlijk jongetje
Dat van die zieke vriendin en zo weet ik natuurlijk allemaal niet. Maar mijn fantasie loopt werkelijk alle kanten op terwijl ik daar op dat bankje in de herfstzon zit. Nu was dat ook wel de opdracht waarmee ik en met mij 24 andere innerlijke familie coaches het centrum van Baarn in zijn gestuurd. Kijk naar de mensen, onderzoek of je hun eigenheid kan zien en vertel hun verhalen. Het onderwerp van onze innerlijke familie trainingsdag is het innerlijke jongetje. Die is dol op verhalen verzinnen. Hoe gekker hoe beter natuurlijk. Maar wel geïnspireerd op dat wat de mensen uitstralen. Fijne opdracht voor mijn innerlijk jongetje.
Kijk en verzin het verhaal
Aan de overkant van de straat is een HEMA. Die doet vandaag goede zaken. Bijna iedereen die naar buiten komt heeft wel wat gekocht. Een paar meisjes huppelen langs mijn bankje terwijl ze elk hun kettinkje van een kartonnetje afhalen. Het kartonnetje gooien ze in de prullenbak die naast mijn bankje staat. Hun vader staat iets verderop samen met het broertje van een van de meisjes van een broodje te smikkelen. Een vage glimlach krult zijn lippen iets omhoog. Zou dat om het smakelijke broodje zijn of vindt hij dat zijn opvoeding is geslaagd? Allebei waarschijnlijk. Maar toch vooral het broodje. Die verdient hij namelijk echt wel. Drie kinderen onder zijn hoede deze middag. Gelukkig is het mooi weer, kan hij zo met ze naar de speeltuin. Heeft hij mooi tijd om zijn werkmail te checken terwijl de kids ravotten en hun energie zo kwijtraken. Hoeft hij thuis vanmiddag ook niet op te ruimen. Wat een bof.
Samenwerking jongetje en meisje?
Mijn jongetje vermaakt zich prima. Heerlijk al die verhalen. Maar mijn innerlijke meisje vindt het een lastige opdracht. Alhoewel mijn innerlijke vrouw haar heeft gerustgesteld dat het een spelletje is. Toch vindt mijn meisje het kwetsend voor de mensen. Het innerlijke jongetje legt die onschuldige voorbijgangers zomaar een verhaal op zonder te weten of het wel waar is. Ongevoelig voor haar protesten merkt mijn innerlijke man behoorlijk stellig op dat dit nu eenmaal de opdracht is en daar hebben wij ons aan te houden.
Laat je meisje ook meedoen
Toch voelt mijn meisje dat zij iets voor de mensen wil doen. Gelukkig voor haar krijgt zij al snel haar moment. Een oude man en vrouw komen uit de HEMA gelopen. De vrouw loopt licht voorovergebogen. Haar lippen staan strak op elkaar. Ze stapt flink door tot ze vlak bij mijn bankje is. Daar kijkt ze achterom en wacht tot de man haar heeft ingehaald. Hij heeft een witte plastic zak in zijn handen en houdt deze vast alsof hij net bij de bank is geweest en al hun spaargeld nu in die zak zit. De vrouw zegt iets tegen de man wat ik helaas net niet kan verstaan en beent dan naar links. Ze heeft vast nog een andere boodschap te doen en doet dat liever zelf omdat ze dan veel sneller klaar is. De man zucht, kijkt naar zijn vrouw, zucht nog een keer en vervolgt dan langzaam zijn weg in de richting van mijn bankje.
Een betoverende glimlach
Mijn meisje grijpt haar kans en ik glimlach vol overgave naar de man. Die loopt echter helemaal in zichzelf gekeerd door. Althans, dat denk ik. Want na een paar passen staat hij stil, kijkt mij aan en straalt van oor tot oor. Een gelukzalig moment voor mijn innerlijke meisje dat het liefst op zou springen om de man een knuffel te geven. Alleen is die alweer verder geschuifeld het parkeerterrein op. Die glimlach houdt hij de rest van de dag vast, vertelt mijn jongetje. Zeker als hij vanavond op de bank zit, naast moeder de vrouw met wie hij al 64 jaar getrouwd is. Ze wil vast weer naar zo’n oersaai rondom-de-tafel-gesprek op TV kijken. Dan denkt hij weer aan die vriendelijke jongedame op het bankje die hem zo’n warme glimlach gaf. Ineens herinnert hij zich rooie Rita met wie hij in zijn jonge jaren verkering had. Jammer dat die met de zoon van de bankdirecteur moest trouwen. Ze waren een leuk stel. Hij glimlacht. Zijn vrouw denkt dat hij blij is met het onderwerp op TV en zet het geluid iets harder. Ze hebben het toch maar fijn samen.
Hartelijke groet, Nicole
PS Ben je nieuwsgierig geworden naar jouw jongetje? Geef hem de ruimte en maak een afspraak met mij om hem beter te leren kennen. Check mijn contactpagina en mail mij: nicole@nicoleklip.nl. Tot gauw.
PPS Afbeelding is van Canva.com
