Aan het einde van de winter, om het groeien van de lente binnen al te verwelkomen, zet ik elk jaar, narcissen en blauwe druifjes in huis. Voor het eerst heb ik dit jaar ook tulpenbollen gekocht. Drie stuks. Rood. Toch wel mijn favoriete kleur.
Ik zette het potje met de bollen op een laag tafeltje dat van mijn vader was geweest. Een flinke knipoog, want mijn vader vroeg elk jaar voor zijn verjaardag (in oktober) tulpenbollen voor zijn tuin.
Smakelijke geur
Al snel begonnen de drie bollen uit te lopen. Blijkbaar gaat dit gepaard met een aangename geur, want de bollen trokken de aandacht van ons konijn Muis. Toen ik even niet keek, wist ze een tulpenbol te pakken te krijgen. Vol smaak at ze het groen op.
Een pijnlijk einde voor een bol die zo fier aan het groeien was.
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen de bol weg te doen en besloot hem weer in de aarde te stoppen. De pot met de drie bollen zette ik op een veilige plek, waar Muis dus niet bij kan.
Loslaten doet pijn
Waarom deed ik de bol niet weg? Of, wat ik elk jaar met de uitgebloeide bollen doe, waarom zette ik de bol niet al in de tuin?
Ik kon de bol niet loslaten.
Voor mij vormt deze tulpenbol een drie-eenheid. Samen uit, samen thuis. Het excuus dat ik naar man en zoon gebruikte, was dat ik nieuwsgierig was of de bol nog zou gaan groeien.
Diep in mijn hart wist ik dat het meer was. Ik had gepland de bollen los te laten zodra ze uitgebloeid waren. Dus niet nu al.
Ook groeien doet pijn
Zoals verwacht groeiden de andere twee bollen flink door tot mooie, bloeiende tulpen. Het afgegeten stompje bleef klein. Hoe pijnlijk.
Grappig genoeg deed het beeld van de drie tulpen mij denken aan de zin: “Om te groeien moet je loslaten en dat doet pijn.”
Of je je nu richt op fysieke, mentale of spirituele groei, dus als je jezelf ontwikkelt, er verschuift iets in jou. Wat je wist, dacht of kon, vervang je door iets anders. Of er komt kennis (of spierkracht) bij, als aanvulling. Wat het ook is, dit gaat zelden zonder slag of stoot.
Sterker nog. Pas als er wrijving is, ben je op een diep niveau aan het groeien.
Wrijving
Als het schuurt, betekent dit dat je iets aan het loslaten bent. Hoogstwaarschijnlijk betekent het ook dat dit lastig voor je is. Je bent namelijk zo gehecht aan het oude. Dat ken je. Het nieuwe is compleet onbekend terrein. Hoe aanlokkelijk dat nieuwe ook voor je is, onbekend maakt echt onbemind.
Misschien ken je dit wel onder de term ‘comfortzone’. Het bekende gebied waar je een stap buiten zet op het moment dat je groeit.
Afscheid nemen
Groeien is dus afscheid nemen. Je laat het bekende achter je en stapt een nieuw, ongeschreven hoofdstuk in. Dat schuurt. Maar op het moment dat je jouw focus richt op het moois dat aan het groeien is, zoals mijn twee prachtige rode tulpen, verzacht je de pijn van wat je achter je laat: het opgegeten stompje tulp.
Hartelijke groet, Nicole
#groeien #loslaten #beweging #persoonlijkeontwikkeling
PS Dit blog is eerder verschenen in het lentemagazine van Vakantie Anders.
PPS Merk je dat jij tegen groeipijn aanloopt en kom je er niet uit? Neem gerust contact met mij om te bespreken of en hoe ik jou verder kan helpen.
