Soepel als een waterskiër door het leven
Water spat aan alle kanten rondom mij op. Met mijn rechterhand probeer ik een paar van die spatten te vangen. Ze spatten kapot op mijn hand, raken mijn arm en gezicht. Ik zwaai mijn hoofd heen en weer zodat mijn haar alle kanten op vliegt. Dan til ik mijn linkerbeen op. Aan mijn voet zit een lange blauwe ski, de onderkant schuimt over het water.
Als een volleerde ballerina til ik mijn been hoger op. Hmm, zou ik dan ook mijn rechterhand los kunnen laten? Geen idee. Proberen kan geen kwaad. Pompidom. Het lukt. Nog steeds scheer ik in vliegende vaart over het water. Volledig in balans op mijn rechterbeen. Met mijn linkerhand houd ik het stokje van de kabel vast. Deze kabel zit aan een motorboot die voor mij kriskras over de baai racet.
Idyllische baai
De baai waar de motorboot met waterskiër in vaart, is best groot. Een goudgeel strand in de vorm van een halve maan omarmt het water. Achter het strand ligt een groot loofbos. Vanaf het water ziet het eruit als een diepe, groene zee. Er zijn redelijk wat mensen op het strand. Sommigen liggen op felgekleurde handdoeken te zonnen. Anderen wandelen langs. Staan af en toe stil om naar al mijn capriolen te kijken. Ze praten erover, zie ik. Lachen, grinniken en denken na of zij dit ook zouden durven. Of iets anders waar ze al een tijdje over aan het pruttelen zijn. Toch maar de sprong wagen?
Alles lukt
Laat ik eens wat anders proberen. Ski’s los en op mijn handen staan, benen hoog in de lucht. Kan gewoon. Met een sierlijke sprong sta ik weer rechtop. Enkele wolken zorgen voor speelse patronen op het water. Eerst volg ik de patronen om er daarna overheen te springen. Bij elke sprong slaak ik een luide kreet, als een cowboy die achter koeien aanjaagt.
Het lijkt wel een droom dit. Is het niet. Maar het is ook niet echt gebeurd. Jaren geleden heb ik een keer gewaterskied, alleen haalde ik toen niet zulke fantastische toeren uit. Wel kon ik een beetje naar links en dan hobbel de bobbel naar rechts over het water scheren. Een fantastische ervaring, dat was het absoluut. Enerverend en inspirerend.
Niet echt, slechts beelden uit een reading
Dit beeld van de waterskiënde Nicole dat ik hierboven schets, kwam naar voren tijdens een reading. Ik moest vreselijk lachen om de beelden. Tegelijkertijd wist ik gelijk waar het over ging. Nicole op waterski’s laat zich zien. Niet alleen dat. Ze probeert ook van alles uit, steeds een stapje verder. Hoe gek het idee in eerste instantie ook mag lijken, het lukt wel. En, misschien wel belangrijker, ze heeft waanzinnig veel plezier.
Zichtbaarheid
Zichtbaar zijn, net als die waterskiër, doen waar jij zin in hebt en daar gewoon lol in hebben. Klinkt als iets redelijks normaals, maar voor mij, en met mij veel sensitieve mensen, is dit heel onveilig. In het verleden ben ik meermaals op de vingers getikt of heftiger afgestraft, juist omdat ik mijzelf heel zichtbaar en dus kwetsbaar opstelde.
Na een paar keer weet je wel beter. Dan kruip je terug in je schulp. Daar is het veilig en word je zeker niet om alles wat je denkt en vindt bekritiseerd. Kritiek komt namelijk heel intens bij je binnen. Dat is geen vriendelijk corrigerend tikje maar een raket die bij je inslaat.
Lastig als je sensitief bent
Een voordeel van de sensitiviteit is dat je heel goed aanvoelt wat er bij een ander speelt. Super eenvoudig om dan mee te bewegen en je aan te passen. Wat dan wel weer tot gevolg heeft dat je door al dat aanpassen niet meer weet wat jij zelf wilt. Lekker vicieus cirkeltje.
Ondertussen heb ik hier zelf aardig wat werk op verricht en weet ik mijn eigen gevoeligheid op een goede manier voor mijzelf in te zetten. Meestal dan. Soms trap ik nog wel in een valkuil. Maar ik vind het vooral leuk om onder andere in blogs als dit te laten zien hoe ik naar het leven kijk en wat mij helpt om mij in deze drukke en veeleisende maatschappij staande te houden. Omdat ik weet dat ik absoluut niet de enige ben die heel erg sensitief is.
Kies voor plezier, net als de waterskiër
Wat Nicole de waterskiër doet is kiezen voor plezier. Ze trekt zich niets, of in elk geval weinig aan van wat anderen vinden. Ze is wie ze in essentie is en laat dit in volle glorie zien. Waarbij het geen vertoon is van ‘kijk mij eens’, maar ze doet waar ze goed in is en voldoening uit haalt. Dat ze anderen hiermee inspireert is mooi meegenomen. Wat op zijn beurt haar weer inspireert om hier vooral mee door te gaan.
Spannend en heel bevrijdend
Zo wil ik ook in het leven staan. Sta ik geregeld ook al. Toch zit er nog een sluier tussen. Die mag weg. Zoals in dit blog. Het is een spannende stap die ontzettend bevrijdend is. Een stap die ik veel meer mensen gun. Dit hoeft zeker niet te betekenen dat je zichtbaar bent voor de hele wereld. Wel dat je zelf jouw eigen kern, jouw essentie ziet en die laat zien aan de mensen voor wie het belangrijk is dat ze dit zien. Maar het belangrijkste is dat jij zelf ziet wat voor mooi mens jij bent en hoeveel waarde jij te bieden hebt. Dat een ander dat dan niet ziet, maakt dan helemaal niet meer uit. Want jij weet jouw waarde.
Hartelijke groet, Nicole
PS Wil jij weten hoe dit voor jou is? Neem contact met mij op voor een -telefonische- afspraak. Stuur een persoonlijk bericht of mail nicole@nicoleklip.nl.
PPS afbeelding is van Clker-Free-Vector-Images via Pixabay
