Dansen in de ruimte
‘Zzinngg’, een snerpende gitaarstreng doet alle aanwezigen opkijken. Op het podium staan 5 jonge jongens. Drie met gitaar, eentje achter een keyboard en een drummer. Direct na het gitaaralarm dendert Whole Lotta Rosie van AC/DC door de grote speakers. Pas als ik Wibo naast mij hoor grinniken, realiseer ik mij dat ik mee sta te swingen. Wat nog best lastig is met een volle beker perensap in mijn hand.
We lopen in de richting van het podium. Een kleine groep mensen staat naar de band te kijken. Een paar filmen de jongens. Vast familie. Op twee plekken in de buurt van het podium staan biertafels en banken opgesteld. Dit geeft mij gelijk een gezellig zomer Vakantie Anders gevoel. Van de mensen die aan de tafels zitten, kijken een paar geïnteresseerd naar de muzikanten. De rest praat met elkaar. Maar iedereen zit stil.
Achtergrondvermaak
Oké, de mensen die hier op de open dag van boerderij De Patrijs in Laren (Overijssel) zijn, komen niet voor de band. Ze komen voor de biologische producten, rondleidingen en activiteiten als de workshop boter maken. Maar dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat ze niet gaan dansen. En dan hoeft het niet een heftige dans te zijn, hoor. Gewoon een beetje meebewegen met de muziek. Zelf vind ik die beweging heel bevrijdend en plezierig.
In de supermarkt waar ik mijn wekelijkse boodschappen doe, draaien ze ook muziek. En ja, ik loop swingend en zachtjes zingend boodschappen te doen. Geregeld krijg ik wel wat bevreemde blikken. Maar ook vrolijk glimlachende mensen. Heel soms zie ik iemand ook een swingend stapje maken. Daar word ik dan heel erg blij van.
Dansen als uiting van plezier
Voor mij is dansen mijzelf de vrijheid en ruimte geven om de vreugde die in mij zit te laten zien. Dit kan een zacht, nauwelijks zichtbaar heupwiegen zijn tot een extatische vreugdedans. Dansen is een uiting van mijn plezier die mij zowel letterlijk als figuurlijk ruimte geeft. Want dat is het fijne aan plezier, het helpt je te relativeren. We zitten met z’n allen zo ontzettend veel in onze hoofden. Waar zeker weten veel goede redenen voor zijn en wat vast ook nuttig is om belangrijke resultaten te behalen, maar al dat hoofdwerk zorgt ook voor hoofdpijn, piekeren en zelfs ziektes.
Ruimte voor geluk
Toch lijkt het wel alsof we niet meer spontaan plezier mogen maken. Zoals op de open dag bij boerderij de Patrijs. Mijn dansbewegingen en meezinggeluiden krijgen vooral bevreemde blikken. Net als in de supermarkt. Niemand danst. Niemand stapt uit het serieuze stramien waar ze lang geleden in zijn gestapt. Terwijl je juist met dansen en plezier een afstand creëert tot de serieuze kant van het leven.
Een grapje, een gek gezicht of ja, een klein dansje, wat je doet hoeft niet groot te zijn. Elk klein beetje plezier helpt je de zwaarte van je af te schudden. Dat geeft ruimte. Die ruimte kan je natuurlijk gelijk invullen met onderzoeken of je nog op de goede weg bent. Of wat je doet nog klopt met wat jij wilt. Alleen hoeft dat niet. Je kan ook lekker in dat plezierige gevoel blijven hangen en simpelweg even gelukkig zijn. Dans jij nu met mij mee?
Hartelijke groet, Nicole
PS Voel jij je bezwaard om in het openbaar te dansen? Dan is geheid je innerlijke meisje aan het woord, misschien wel samen met je innerlijke man. Maak een afspraak met mij om te onderzoeken hoe je deze twee innerlijke kwarten van jou op andere gedachten krijgt. Mail: nicole@nicoleklip.nl
PPS Dit blog is eerder verschenen in het Anders Magazine nr 19. Klik hier om deze gratis te downloaden. Of kom bij mij langs voor een gedrukt exemplaar.
