Jezelf zijn in en buiten een bubbel
“Zo fijn. Zo ongedwongen.” Enigszins verbaasd kijkt Erika mij aan. Ik glimlach. “Ja, het is een prettige bubbel waarin je helemaal jezelf kan zijn.” We zitten op een houten bankje in de schaduw van een grote beuk. Vanuit de grote groene eettent links van ons horen we geregeld deksels op pannen kletteren. Schuin tegenover ons, aan de andere kant van het campingveld zitten vier andere deelnemers van deze VakantieAnders zomerweek aan tafel een spelletje te spelen. Hun gelach werkt aanstekelijk en ik grinnik zachtjes.
“Precies dat.” Erika heeft duidelijk over mijn woorden nagedacht. “Niemand verwacht hier iets van je.” Ze zucht. “Kon dit maar altijd zo zijn.” Ze staat op, pakt haar waterfles en kijkt mij recht in mijn ogen. Heel even meen ik een diep verdriet te zien. Dan haalt ze haar schouders op. “Laat ik er maar van genieten zo lang het kan. Ik ga een stukje wandelen in het bos.” Ze zwaait en loopt met stevige pas het terrein af.
Aanpasgedrag buiten de bubbel
We leven in een wereld waarin er continu wat anders van je verlangd wordt. Die buiten de bubbel bedoel ik. Op je werk ben je net een ander persoon dan thuis. Je past je aan. Daar is niets mis mee. Het zijn tenslotte wel andere werelden waarin je -meestal- andere talenten en eigenschappen inzet. Toch schuilt er een gevaar in het aanpasgedrag. De grens tussen wat wel en niet jou eigen is, is dun. Laat je anderen vaak over die grens heen gaan, verschuift deze. Meestal geheel onbewust. Tot je in een vorm gedrukt zit, waar jij je helemaal niet lekker in voelt. Toch blijf je erin zitten. Vanwege alle verwachtingen.
Los van verwachtingen
In de bubbel van de zomerweek bij VakantieAnders zijn er geen verwachtingen. Hooguit de verwachting dat jij gewoon jezelf bent. Wat hier heel eenvoudig is. Je bent onder gelijkgestemden. Iedereen is er omdat ze én vakantie willen én aandacht willen besteden aan hun persoonlijke ontwikkeling. Wat je drijft mag je vertellen. Maar alleen als je dat wilt.
Hoe het gevoel van de bubbel vast te houden
Terwijl ik op afstand geniet van het vrolijke spel, denk ik na over mijn korte gesprek met Erika. Het zou toch mogelijk moeten zijn om dit gevoel van vrijheid en mogen zijn wie je in wezen bent vast te houden. Dat je dan niet voldoet aan de verwachting van een ander is jammer voor diegene, maar die moet er maar aan wennen. Jij bent niet de enige die zich aan hoeft te passen. Gelijk schieten mij drie punten te binnen waarin ik zowel in mijn VakantieAnders cursus als in het boek dat ik aan het schrijven ben aandacht aan besteed: vertraag en aanschouw, spreek je uit en weet je waarde.
Vertraag en aanschouw
Vertragen is op de camping heel eenvoudig. Waar je de eerste dag hier in een flink doorstaptempo naar de WC loopt, is dat tempo de volgende dag al een heel stuk langzamer. Het feit dat je helemaal niets hoeft geeft een weldadige rust. In het dagelijkse leven waar zo ontzettend veel van je verwacht wordt en vaak ook nog in korte tijd, is het een stuk ingewikkelder om te vertragen. Ingewikkeld, niet onmogelijk. Iedereen is je dankbaar als jij tijdens een lange vergadering voorstelt om een korte pauze in te lassen. Je hoeft niet gelijk te reageren op een app-berichtje. Kies een moment dat het jou uitkomt. Als het dringend is, bellen ze wel.
Spreek je uit: deel wat in je leeft
Het valt mij elke keer weer op als ik met anderen een gebeurtenis deel en hoe ik mij erbij voel: herkenning. Vaak heb je het gevoel dat jij echt de enige bent die zich verloren voelt en al het gejakker zo ontzettend beu bent. Totdat je dit deelt. 9 van de 10 keer beamen anderen dat zij zich herkennen in wat jij vertelt. Die herkenning geeft een groot gevoel van opluchting en ook verbinding. Vooral dat gevoel van verbondenheid is belangrijk. Wij mensen kunnen niet zonder. En dat er dan toch eentje is die zich niet herkent in wat jij zegt. Ach, je kan niet met iedereen bevriend zijn.
Weet je waarde
Om te durven uiten wat er in je leeft, heb je wel zelfvertrouwen nodig. Dat kweek je onder andere door te onderzoeken wat jouw waarde is. Bijvoorbeeld door regelmatig te vertragen om te reflecteren over jezelf, wat je hebt gedaan en wat er is gebeurd. Ook met anderen praten over hoe ze jou waarderen, helpt je jouw waarde te zien en vooral te voelen.
Belangrijk om hier ook bij te zeggen: jij bent evenveel waard als ieder ander mens. Ook al voelt dit niet altijd zo of drukt een ander zich geringschattend uit over jou.
Hoewel dit alle drie eenvoudige manieren zijn, heb je wel tijd nodig om je ze eigen te maken. Groei is grillig. Net als je denkt dat je iets onder de knie hebt, gebeurt er iets waardoor je het gevoel hebt helemaal terug bij af te zijn. Wanhoop niet. Elke stap is er een, hoe klein de stap ook is. Wees trots op jezelf.
Hartelijke groet, Nicole
