Foto’s vol herinneringen
Op de eettafel ligt een stapeltje foto’s. Bevreemd kijk ik ernaar. Waar komen die vandaan? Het zijn voornamelijk foto’s van mijzelf. Maar dan wel zo’n 25 jaar oud. Toen had ik mijn zoon nog niet eens. Jeetje. Dat is een heel leven geleden.
Spelen
Wel grappig om de foto’s te bekijken. Vage herinneringen komen langzaam tot leven. Mijn ex en ik waren naar Disneyland in Parijs. Vandaar dat ik zo ontzettend vrolijk lach op de meeste foto’s. Mijn innerlijke jongetje mocht eindelijk spelen. Verder kwam hij nooit aan bod. Geen attractie was mij (en mijn innerlijke jongetje) te dol. De stralende lach van mij met kletsnat haar voor de wildwaterbaan zegt genoeg.
Afwachtend
Op een paar foto’s zie ik een wat bedachtzame Nicole. Die herken ik veel meer van uit die tijd. Afwachtend. Op zich wel blij. Ondertussen weet ik dat ik toen zelden echt deed wat ik wilde. Behalve dan Disneyland. Dat had ik doorgedrukt. Daar moest en zou ik naar toe. Mijn ex vond het ook wel grappig. Verder deed ik vooral wat hij wilde. Wel zo makkelijk. Hoefde ik niet bij mijzelf te rade te gaan.
Ontwikkeling
Ik ben het op die foto’s. Tegelijkertijd ook weer niet. In de afgelopen 25 jaar is er niet alleen heel veel gebeurd, maar heb ik mij ook behoorlijk ontwikkeld. Heel veel lagen van oude overtuigingen en gewoontes heb ik van mij afgepeld. Dit klinkt heel eenvoudig, maar dat was het zeker niet. Bij elke stap die ik zette en elke laag die ik uittrok, nam ik afscheid van een stukje ‘ik’ dat lange tijd met mij mee was gelopen.
Dankbaarheid
Dit afscheid nemen doet in het begin vooral pijn. Het voelt alsof ik de overtuigingen en gewoontes als oud en vooral ongewenst vuil aan de kant van de weg zet. Tot ik leerde hoe ik dit afscheid vanuit dankbaarheid kan nemen. Je benoemt dan de fijne en ook niet prettige herinneringen en legt vooral de nadruk op het feit dat de overtuiging je toch maar mooi tot hier heeft bijgestaan. Alle reden om daar dankbaar voor te zijn. Vanuit die dankbaarheid neem je in alle rust afscheid van elkaar.
Jouw herinneringen
Het leuke aan oude foto’s is dat je niet alleen de herinnering ophaalt aan dat moment, maar ook zo goed kan zien hoeveel jij bent veranderd. Ik nodig je dan ook graag uit om zelf eens een oude foto tevoorschijn te halen. Digitaal of geprint maakt niet uit. Kijk maar eens welke herinneringen als eerste naar boven komen. Heb je die gezien, kan je de volgende stap zetten en je vragen stellen als: Wie was jij toen en wie ben je nu? Zie je de veranderingen en de ontwikkelingen die je hebt doorgemaakt? Op de momenten zelf zie je het meestal niet. Het leuke van terugkijken is dat je dan ziet hoeveel je feitelijk veranderd bent. Voor mij en hopelijk ook voor jou een goede stimulans om je te blijven ontwikkelen.
Oh ja, hoe die foto’s op mijn keukentafel kwamen? Mijn ex was ze tegengekomen tijdens een opruimactie en zoonlief had ze ’s avonds laat voor het gemak op tafel laten liggen.
Hartelijke groet, Nicole
PS Bij het ophalen van herinneringen komen geregeld emoties naar boven die je nog niet hebt verwerkt. Neem hier de tijd voor. Kom je er niet uit, neem dan gerust contact met mij op om te bespreken of en hoe ik je hierin kan begeleiden. Mail nicole@nicoleklip.nl
PPS Ken je mijn -gratis- training ‘Maak verbinding met jezelf’? Hierin geef ik je drie korte oefeningen die je helpen op een prettige manier contact met jezelf te maken. Klik hier om je in te schrijven.
